Sześciu braci, jedna historia, wspólne marzenie które stało się rzeczywistością.
zaczęło się od tego, że w 1911 roku pani Teresa Boni Benelli owdowiała. Pragnąc zapewnić swym sześciu synom godziwe życie zainwestowała rodzinny majątek w otwarcie warsztatu naprawy samochodów i motocykli, gdzie odtąd miał pracować Giuseppe, Giovanni, Filippo, Francesco, Domenico i Antonio „Tonino”.
Początkowo bracia zajmowali się wyłącznie naprawami, lecz szybko nauczyli się sami dorabiać niektóre części. Ambicją braci była jednak nie tylko naprawa ale i budowa swych własnych motocykli. Osiem lat później (w 1919) bracia zbudowali swój pierwszy silnik. Był nim dwusuw o pojemności 75 cm3 z przeznaczeniem jako doczepny silnik rowerowy.
W grudniu 1921 roku powstał pierwszy motocykl Benelli – „Velomotore”, napędzany dwusuwowym silnikiem o pojemności 98 cm3. Budowano go w dwóch wersjach: Touring i Sport o pojemności 125 cm3 . W 1923 pojemność wersji Sport powiększono do 147 cm3. Na takim motocyklu Tonino Benelli odniósł pierwszy znaczący sukces sportowy, rozsławiając rodzinną markę w Europie.
W 1926 Giuseppe Benelli zaprojektował nowy motocykl z czterosuwowym silnikiem 175 cm3, który posiadał wałek rozrządu w głowicy napędzany od wału korbowego czterema kołami zębatymi. Motocykl ten mógł z powodzeniem konkurować ze sportowymi maszynami innych producentów nawet o większej pojemności. Dzięki temu Tonino Benelli uzyskał na nim tytuł mistrza Włoch w 1927, 1928, 1930 i 1931 roku. Sportowe osiągnięcia sprawiły, że wzrosła sprzedaż a za nią i produkcja nowych motocykli Benelli. To z kolei doprowadziło do konieczności rozbudowania samej fabryki. W tym celu bracia Benelli w 1934 kupili budynek tartaku w „viale Principe Amedeo” dzisiejszym „viale Mameli”. Silnik 175 był stosowany w wielu modelach i pozostawał w produkcji aż do 1934 roku, kiedy to pojawiły się nowe czterosuwowe już silniki 500 i 250.
Dwa lata po zakupie budynków tartaku (w 1934) Benelli zaprezentowało dwa nowe motocykle wyścigowe: 250 cm3 o dwóch wałkach rozrządu orac 500 cm3. W 1940 do produkcji weszła pięćsetka dolnozaworowa oraz doskonały motocykl wyścigowy z czterocylindrowym silnikiem o dwóch wałkach rozrządu i mechaniczną sprężarką doładowującą. Niestety wojna nie dała zabłysnąć tej maszynie, a fabryka Benelli musiała zająć się produkcją motocykli dla wojska.
Tuż przed wojną fabryka Benelli w Pesaro była w rozkwicie. Zatrudniała 800 pracowników, a popyt na motocykle ciągle rósł. Niestety działania wojenne zniszczyły fabrykę. Bombardowania aliantów i grabieże nazistów zredukowały tę dużą firmę do kupy gruzu i pustych szop.
Bracia Benelli nie stracili wiary. Kiedy tylko udało się im odzyskać i sprowadzić na powrót do fabryki wszystkie maszyny i narzędzia od razu rozpoczęli pracę. Z konieczności musieli zająć się tym na co było zapotrzebowanie. Przerabiali więc militarne motocykle (głównie angielskie), które znajdowali porzucone na polach bitew na cywilne. Około 1000 takich konwersji opuściło bramy fabryki Benelli. W 1947 roku odrodziły się motocyklowe wyścigi. Tego Bracia Benelli nie mogli przeoczyć.
Rok 1948 był dla Benelli przełomowym: zatrudniono znanego wyścigowego motocyklistę Dario Ambrosini a czternastego października bracia Benelli obwieścili, że wznawiają produkcję własnych motocykli. Sportowe sukcesy Benelli osiągnęły apogeum w 1950 roku, kiedy to Ambrosini zdobył tytuł Mistrza Świata w klasie 250.
W 1948 Giuseppe Benelli skutkiem niemożliwych do złagodzenia nieporozumień z resztą swych braci, opuszcza rodzinną fabrykę. Zdecydował, że wraz ze swymi synami Luigim i Marco pójdzie dalej swoją ścieżką. W 1949 roku rozpoczął działalność pod własną marką „Moto ‘B’ Pesaro”. Domyślać się można iż litera „B” pochodzi od jego nazwiska, czyli Benelli. Początkowo zajmował się sprzedażą dwusuwowych skuteryów. Nazwę firmy wkrótce zmieniono na „Motobi”.
W 1953 roku Giuseppe wprowadza rewolucyjny model B200 z dwusuwowym, dwucylindrowym silnikiem o pojemności 200 cm3 i o poziomych cylindrach. Był to bardzo nowoczesny motocykl o niespotykanej estetyce. Model ten ze względu na kształt jego silnika zyskał sobie przydomek „jajko”. Jajko doczekało się też silnika czterosuwowego, lecz nadal ukrytego w pięknej owalnej formie.
W 1951 do produkcji wchodzi Leoncino z silnikiem o pojemności 125 cm3. W 1953 roku Leoncino 125, za sterami którego zasiadał Leopoldo Tartarini, zwyciężyło w pierwszej edycji Motogiro d’Italia, pokonując między innymi motocykl 175 MV Agusta.
W 1961 Benelli świętowało swoje pięćdziesięciolecie. Rok później Benelli, chcąc zaistnieć na amerykańskim rynku, przejęła znajdującą się po sąsiedzku Motobi. W ten sposób rodzina Benelli na powrót połączyła siły, a fabryka braci Benelli zyskała świeżą „krew”. Połączone firmy przyjęły nazwę Gruppo Benelli-Motobi i liczyły razem 550 pracowników, co pozwoliło zwiększyć wydajność produkcji do 300 motocykli dziennie! Wówczas to część modeli Motobi (typu „jajko”) trafiło do USA oznaczonych jako Benelli. W produkcji znalazł się 4-cylindrowy silnik 250 cm3 i drugi tytuł mistrza świata w 1969 roku zdobyty przez australijskiego kierowcę wyścigowego Kelvina Carruthersema.
Lata sześćdziesiąte to dla Benelli-Motobi czas bardzo zróżnicowanej produkcji: od małych skuterów do dwucylindrowego Tornado 650. Ten właśnie model (Tornado 650) był ostatnim motocyklem zbudowanym w należącej do braci Benelli fabryce. W 1972 roku firmę kupił argentyński przedsiębiorca Alejandro De Tomaso – ten sam, który zasłynął jako kierowca F1, a później (w 1959) założyciel firmy produkującej sportowe samochody we włoskiej Modenie pod marką „De Tomaso”. W ten sposób firma Benelli bezpowrotnie utraciła przywództwo swoich założycieli, rodziny Benellich. Pod panowaniem De Tomaso Benelli-Motobi poszerza gamę produkowanych modeli. Jednym z nich był prestiżowy sześciocylindrowy model o pojemności 750 cm3. Był to pierwszy produkowany seryjnie motocykl o sześciu cylindrach. Zbudowano też nową fabrykę.
Benelli-Motobi, jak wszystkie wówczas europejskie marki, bardzo źle znosiła japońską motocyklową inwazję zapoczątkowaną w latach sześćdziesiątych i przybierającą na sile w siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Był to czas, kiedy europejskie marki znikały w tempie zastraszającym. Choć upadek Benelli był jeszcze bardzo powolny, to jednak już nieunikniony. W konsekwencji w 1970 roku Benelli zmuszone zostało zawiesić swą działalność. 23 października 1989 roku z ratunkiem przyszedł przemysłowiec Giancarlo Selci, właściciel grupy Biesse, który kupił Benelli. Nowa polityka skierowała firmę w kierunku skuterów.
Względna stabilizacja nie trwała jednak długo i w 1995 roku Grupa Merloni nabywa większość akcji Benelli i Andrea Merloni staje u sterów firmy. Nowe kierownictwo, nowe pomysły, nowy skuter model 491. Pojawia się też nowe Tornado z trzycylindrowym silnikiem o pojemności 900 cm3 oraz model TNT 1130. Wkrótce potem Benelli znowu jest w kryzysie.
Wybawienie dla firmy przyszło w grudniu 2005 roku, kiedy Benelli stało się częścią chińskiej grupy przemysłowej Zhejiang Qianjiang Motorcycle Group Co z siedzibą w Winling. Dziś niewielu Europejczyków zdaje sobie sprawę z potęgi i zaawansowania chińskiego przemysłu. W nas, Europejczykach, naoczne i bezpośrednie zetknięcie z taką technologią jest na ogół miażdżące. Europa, kolebka cywilizacji, nie panuje już nad światem? I to od dawna! To, co w Europie obecnie poczytujemy sobie za „przemysł”, przy chińskich fabrykach (bez wyjątku!!!) prezentuje się jako niewielkie i raczej zacofane technologicznie fabryczki. Jednym z takich wpędzających w kompleksy koncernów jest Qianjiang: kapitał zakładowy w wysokości 750 milionów dolarów, 10 000 pracowników, 670 000 m2 powierzchni produkcyjnej, 1 200 000 pojazdów oraz 2 000 000 silników rocznie opuszcza taśmy montażowe. 20% produkcji kierowana jest na eksport. Nastawiony na wysoką jakość Quinjiang w 1997 roku uzyskał prestiżowy certyfikat ISO 9001.
Celem Quinjiang stało się ponowne ożywienie marki Benelli i wprowadzenie jej na światowe rynki. W celu obniżenia kosztów produkcję motocykli przeniesiono w 2008 roku do Chin, gdzie zajmuje się tym po dziś dzień koncern Qianjiang. Centrum projektowe „CentroStile Benelli” pozostawiono jednak w Pesaro i tam do dziś powstają projekty całych motocykli.
W 2011 Benelli świętowało swoje pierwsze stulecie istnienia.
The company, with a capital of more than 750 millions US$, is listed on the Chinese stock exchange since 1999 and produces also quads, electric bicycles, lawnmowers, golf carts, generators, pumps and other gardening equipments. 20% of its production is exported abroad, America and Europe included. Qianjiang is focused on quality and has obtained the internationally recognised ISO 9001 certification since 1997.
With the new capital and the synergy between Italy and China, Benelli Q.J. is currently working on the multiple projects aimed at relaunching the company of Pesaro on the world markets.
In 2011 Benelli has celebrated successfully its first centenary.